Ik loop al heel wat jaartjes mee, wat hardlopen betreft.
Lang (meer dan 20 jaar) geleden begon ik met een vriendin, we besloten dat we toch maar eens wat aan onze conditie moesten doen, en zij had al eerder hardgelopen. Wat viel dat tegen…het was een kortstondig avontuur. Toch heeft het lopen me niet meer losgelaten. Na een tijd begon ik weer opnieuw, en opnieuw. Eerst hardlopen met Evy, daarna zelf steeds langere afstanden. De eerste blessures kwamen hier en daar, dan weer eens last van de kuit, dan weer een knie.

De zoektochten: elke schoenen waren het beste, welke outfit hoorde erbij. Horloges met hartslagmeters, the works.

Ik ging me inschrijven voor loopevents, en ging steeds meer kijken naar looptijden, hoe snel loop je een 10k, een halve marathon, een marathon.

Steeds kwamen ook weer kleine pijntjes, of blessures om de hoek kijken. Toch maar weer andere schoenen? Andere looptechniek?

Weekenden Chi-running hielpen me qua techniek, en lieten me voor het eerst kennis maken met middenvoet landing en hogere pasfrequentie. Toch bleef het lastig blessurevrij te blijven.

Een langzame transitie naar natuurlijke schoenen maakte voeten en onderbenen ook sterker, maar ik kon in 2017, tijdens het trainen voor een derde keer de marathon van Rotterdam  weer voelen dat m’n achillespees opspeelde.

Wat een geluk dat ik in die tijd ook in aanraking kwam met het boek Slow Jogging van Professor Tanaka, een Japanse sportfysioloog en marathonloper.

Professor Tanaka beschrijft in zijn boek waarom Slow Jogging de beste manier is om met lopen te beginnen, of, wanneer je gevorderd bent, het merendeel van je lopen slowjoggend te doen.

De looptechniek: hoge pasfrequentie (ca.180 passen per minuut) en landen op je middenvoet. Langzaam genoeg om rustig te ademen en te praten, en om zowel inwendig als uitwendig te kunnen glimlachen.

Dit alles wordt in het boek wetenschappelijk onderbouwd.

Het is allemaal niet nieuw, en toch gaf deze methode bij mij de doorslag.

Waarom: Met name door de mindset, het bewust langzaam lopen.
Bewust afstand nemen van snelheid, van looptijden, van de gedachte dat je hardloopt om snel te worden. Echt beseffen en echt voelen dat je loopt voor je plezier, dat dat plezier vooral in je lijf te voelen moet zijn, niet in de gedachte van een persoonlijk record.
Weer echt lopen met plezier.

Ik heb contact op genomen met de International Slow Jogging Association en ben zelf Slow Jogging trainer geworden. Ik ben ervan overtuigd dat er (nog) meer plezier beleefd kan worden aan hardlopen, ook door mensen die denken dat ze er niet toe in staat zijn.

En hoe zit het nu met mijn blessures?

Door consequent te Slowjoggen is mijn achillespees pijnvrij, loop ik minimaal 3x per week met veel plezier, merk ik dat ik veel minder stijfheid en pijntjes voel.

Wil je het ook eens uitproberen, of hier meer over weten? Kom eens vrijblijvend meelopen!

Kinderen vragen het vaak: "Waarom?"

Blijf jezelf deze vraag ook stellen bij de dingen die je zelf doet en denkt. Begin vandaag maar eens, wanneer je de neiging hebt iets te gaan doen.
Waarom doe/denk ik dit? Of eigenlijk nog beter: "waardoor doe/denk ik dit?"

Adem altijd gewoon rustig door!
Ja hehe, logisch, zul je denken. Maar het lijkt logischer dan het is. Let maar eens op hoe vaak je adem "stokt".
Als je ergens van schrikt bijvoorbeeld, maar ook als je boos wordt, of om andere redenen verkrampt.

Hou je adem dus in de gaten, verandering is een indicatie dat er wat aan de hand is, en door bewustzijn hiervan kun je een automatische, onbewuste reactie leren voorkomen.

Wanneer je merkt dat een opmerking of gedrag van iemand je raakt, of onrustig maakt, weet dan dat je allereerst zelf verantwoordelijk bent voor je reactie.
Maar het kan zeker helpen om gewoon rustig te vragen waarom iemand precies zegt wat hij/zij zegt of doet. Misschien is er geen slechte intentie, en als die er wel is dan zal diegene die ook op tafel moeten leggen, en zich ervoor verantwoorden.
Er komt in ieder geval meer openheid en ruimte, en daarmee ook meer mogelijkheden tot wederzijds begrip.

Zit je te fronsen?
Zijn je kaken op elkaar geklemd?
En hoe zit het met je schouders?

Om te ontspannen gaan we na het werk vaak sporten, naar wellnesscentra of "even eruit"
Je kunt gelukkig ook tijdens het werken al beginnen. Breng je aandacht eens van je kruin naar je tenen. Voel waar spanning zit, en probeer die bewust los te laten.
Constante aanspanning wordt een patroon, je lichaam past zich namelijk gewoon aan.
Merk op hoe je, gewoon op je werk, in de auto, in de drukte en hectiek, al kunt beginnen met relaxen :)
Goed nieuws toch!

Voor aan het begin van je werkdag, achter je buro, of in de auto in de file.. 

Draai langzaam en bewust 8-jes met je hoofd. Dus naar voren, links, achteren, terug naar het midden, naar voren, rechts..enz. Het kan in het begin wat stijfjes of wat pijnlijk voelen, krakend en met het gevoel van lagers die over elkaar schuiven, maar het zal steeds beter gaan. Vergeet vooral niet rustig door te ademen!

En....maak je niet te druk om hoe het eruit ziet voor anderen...we zijn zo geconditioneerd alleen te bewegen zoals het "normaal" gevonden wordt, terwijl we door iets meer te doen zoveel soepeler kunnen worden.

Elk moment volgt uit het vorige moment. 

Er is constant aanpassing aan omstandigheden die samenkomen. Ben je hier bewust van?
Hoe past jouw lichaam/geest zich constant aan?

Ga er maar eens op letten. In welke houding bevind je je. Wat voel je. Komt daar een gedachte bij. Stel jezelf constant deze vragen.
Wellicht kom je erachter dat je toch vaker ingezakt zit dan je denkt, dus die pijn in je nek/schouders is dan geen verrassing meer. Dat er toch vaker meer spanning in je is dan je denkt. Dat je toch vaker ergernisjes voelt dan je denkt, dus die boosheid ineens kwam toch niet uit de lucht vallen. Dat je vaak denkt dat die volkomen terecht zijn, die ergernisjes.

Richt de energie die het denken je kost eens naar binnen, om te observeren....kijk scherp, maar met mildheid. Je kan dit altijd en overal doen...en als je merkt dat je het vergeten was kun je gewoon opnieuw beginnen. Elk moment weer!

"Ik had geen tijd om te mediteren/sporten/te relaxen. Druk op de zaak, familiehectiek...enz. enz.".

Dit zijn woorden die ik in mijn praktijk vaak hoor. Ze zijn echter zelden terecht, er zijn namelijk altijd mogelijkheden. 

In een vergadering kun je je ademhaling observeren. Je kunt opletten of je een buikademhaling hebt. Je hoeft niet heel diep in te ademen, of te zuchten, integendeel. Dat is echt niet nodig, als je gewoon zit.

Je kunt elk moment je spieren ontspannen. Op je houding letten.
In de auto / achter je bureau kun je je gewrichten losmaken en bewegen. Schud jezelf lekker los!
Er zijn veel kleine dingen die je kunt doen om steeds bewuster van je lichaam te worden.
Een massage doet natuurlijk ook wonderen.........

Onze ademhaling kan veel inzichten geven. 

Probeer met een partner maar eens je ademhaling op elkaar af te stemmen..grote kans dat dat lastig is. De ander heeft een ander lichaam, een andere conditie. Als je je allebei gaat aanpassen aan de adem van de ander zul je uiteindelijk allebei met een onprettige ademhaling zitten, die niet bij je past. Verlies voor allebei dus. 

Je kunt elkaars ademhaling wel observeren. Het "compromis" zit niet in aanpassing, maar acceptatie. Elkaar op ieders eigen manier laten ademen...leven en laten leven! 

Kijk voor jezelf eens op welke cruciale processen je kunt aanpassen, dan wel accepteren...